Wie ben ik?

Na jaren gewerkt te hebben aan het zo effectief en variabel mogelijk indelen van binnenruimtes door het gebruik van mobiele paneelwanden, ben ik in 2018 begonnen aan de opleiding tuinarchitectuur om met buitenruimtes en de natuur aan de slag te kunnen gaan. Ik koos voor de OntwerpAcademie en daar leerde ik conceptueel denken en omgaan met levende materie. Ik leerde dat overdaad schaadt, leerde denken in thermen van balans, ritmes, zichtlijnen en massa en dat de natuur verstilling brengt. Verstilling die zo nodig is in het hectische leven waar we tegenwoordig allemaal deel van uitmaken. Verstilling, tot rust komen en ontroering. Letterlijk. Even uit de waan van de dag en zien waar het allemaal om draait. Gewoon thuis. In een weldoordacht aangelegde tuin.

Als stageproject heb ik een beleeftuin ontworpen voor de bewoners van een instituut voor ouderen met een visuele en verstandelijke beperking. Omdat deze tuin veilig moest zijn, ben ik me gaan verdiepen in planten die niet schadelijk zijn voor de mens en veel bekende planten bleken gewoon eetbaar te zijn. Dit fascineerde me zodanig dat ik me ben gaan toeleggen op het ontwerpen van eetbare tuinen. Tuinen waarin de plant, afgezien van haar schoonheid, ook nog een andere functie heeft. Ze dient als voedsel, verrijkt de grond, of trekt bijen en vlinders aan. Dit steeds met de verstilling in gedachte, zodat de tuin een harmonieus geheel blijft.

De aarde wordt steeds meer bezet door de mens, waardoor de natuur moet wijken. Grootschalig, door de kap van oerbossen bijvoorbeeld, waar wij als individuele persoon vaak het gevoel hebben machteloos tegenover te staan, maar ook kleinschalig, in de tuin, waar vaak gekozen wordt voor grote betegelde vlakken. Met elke tegel die er in de tuin wordt gelegd, ontnemen we de natuur de kans zich te handhaven. En aan dit laatste kunnen we zeker wat doen. Want al gaat het over slechts één kleine stadstuin, vele kleine tezamen maken een groot geheel. En daar wil ik graag mijn bijdrage aan leveren.

- Kitty de Vos